Grüße und Vorstellung » famille et à ma communauté

Ik Nike Air Max 270 Mujer heb begraven en ge?nternaliseerd. Als ik niet kon vasthouden aan een gevoel van plaats of thuis horen in mijn eigen huis, zou ik bewijzen dat ik het zou kunnen uithouden.

Na de vakantie keerden de kinderen terug naar hun moeder. En ik wilde dat het leven doorging zoals voorheen. De hele winter probeerde ik gefocust te blijven op mijn ultra-training, door op Instagram te posten met bijschriften die bedoeld waren om te inspireren en aan de wereld te laten zien dat ik op een reis van diepe ontdekking was. Stier. Zeuren naar mijn buik waren de terugkerende negatieve gevoelens die ik aan mezelf hechtte; "De jij bent niet." Als ik worstelde tijdens een trainingsrun of als er zelfs maar de minste onenigheid thuis was, was het een extra gewicht waarvan ik voelde dat het mijn verantwoordelijkheid was om te dragen, om te laten zien dat ik Nike Air Max Zero Damen alles kon zijn wat ik wanhopig wilde zijn.

Een paar maanden later, in de dagen voorafgaand aan mijn doel, kwam het allemaal tot een fysiek en mentaal hoogtepunt. Half mei stond de racedag op het programma. Twee weekenden voor de race kregen mijn vriend en ik ruzie, de effecten gingen wekenlang door. Het weekend ervoor; $ 600 voor autoreparaties. De woensdag voorafgaand aan de run, een krassende keel. En dan weer. Alle regen, de hele tijd. Maar, gewapend met een functionerend voertuig, koude medicijnen en loopwerk, reed ik naar Idaho, nog steeds optimistisch.Ik kon ruim zeven lussen bereiken op een koers van 4,79 mijl ruim binnen de 12 uur waarvoor ik me had aangemeld.

Vechtend tegen een diepgewortelde borstkoud, opklimmende beklimmingen, "the you are not's", dacht ik dat de slapende agressief ruimte begon te nemen in deze Adidas Superstar Mens ervaring waar ik lang op had gewacht. Ik greep naar iets positiefs toen mijn moeizame ademhaling een groep herten deed schrikken. Ze keken om en staarden naar dit vreemde spektakel dat door het landschap bewoog. Ik stopte even om het in me op te nemen. Om me te hergroeperen. Ik draaide me om om het pad af te lopen en gaf mezelf uiteindelijk toestemming om te zeggen wat ik moest horen. "Het gaat goed met jou. Jij bent genoeg. Als vandaag niet de dag is, is het oké. Je bent in orde. ' Deze run was, net als onze familie, een doorlopende reeks keuzes, aanpassingen en improvisaties zonder garantie van hoe 'succes' eruit zou zien. Maar was het niet belangrijker om te defini?ren hoe dat er voor mijzelf uitzag? Zelfs als het beloofde me een paar keer op mijn gezicht te planten? Ik had zoveel tijd besteed aan het rouwen om de conventionele Nike Air Max 2017 Herren achtergrond die ik miste in plaats van de unieke kenmerken te koesteren die me in het leven van twee geweldige kinderen en de trailgemeenschap brachten. Ik negeerde de kenmerken die me in beide arena's een sterkere vrouw maakten.

Tegenwoordig eet ik Pump vrij zelden. Voordat ik met New Job begon, at ik Pump alsof het mijn werk was. (Helaas was dat niet het geval.) Vanavond is de enige avond van deze week dat ik zou komen eten, dus ik heb geen etenswaar gekocht. Ik reed een snelle vijf mijl na het thuiskomen van mijn werk en liep Pump met een rood gezicht en op de borst deinend en vroeg om wat bizons! Hoe snel was dat drie mijl? Nou, dat is een goede vraag. Helaas houdt mijn Garmin niet van Lower Manhattan en heeft hij de satellieten nooit gevonden.